De liefde, passie
en gevoel voor dans
Door Tessa Clemens en haar kijk op dans
De eerste keer dat ik te maken kreeg met dans was toen mijn 2 jaar oudere zus een balletvoorstelling gaf. Ik was toen 4 jaar oud, op het podium hadden alle kinderen de grootste moeite om met gestrekte benen op de grond te zitten en met hun handen hun voeten te raken. Toen ik dit zag dacht ik dat kan ik beter, ik klom op het podium en nam met weinig moeite de houding aan en liet ze even zien hoe het moest. Op dat moment was ik mij helemaal niet bewust van het begrip dans en de jaren erop mocht ik wel eens mee met een dansles van een vriendin, maar maat houden zat er voor mij niet in. Toen ik een jaar of 15 was zag ik voor het eerst de film ‘Save the Last Dance’(2001). Dit was de eerste keer dat ik de liefde, passie en gevoel voor dans zag bij iemand, weliswaar in een film, maar het gaf mij toch een andere kijk op zowel dans als theater. Met name door de acteerprestaties van Julia Stiles.
Zij speelde de getalenteerde balletdanseres Sara die tijdens haar treinreis flashbacks heeft naar haar auditie aan Julliard om professionele balletdanseres te worden. Op weg naar de auditie van Sara verongelukt haar hardwerkende moeder, op datzelfde moment zit Sara in de auditie en valt. Vanaf dat moment hoeft ze niet meer te dansen.
De reis eindigt in Chicago waar haar vader haar opwacht om daar een nieuw leventje op te bouwen. Ze komt terecht in een
achterstandswijk met een daarbij behorende nieuwe school waar ze een van de weinige blanken meiden is. Ondanks dat raakt ze al snel bevriend met de donkere Chenille (Kerry Washington). Waar Sara op het ene moment het broertje van Chenille volledig belachelijk maakt, valt ze het volgende als een blok voor de intelligente, hiphop-dansende Derek (Sean Patrick Thomas). Elkaar leren ze de verschillende dansstijlen en raken closer. Helaas is niet iedereen blij met deze combinatie van zwart en wit en ontstaan er
vervelende situaties. Moeilijke beslissingen tussen vriendschap en liefde worden gemaakt en krachten worden gebundeld om doelen te bereiken.
Zij speelde de getalenteerde balletdanseres Sara die tijdens haar treinreis flashbacks heeft naar haar auditie aan Julliard om professionele balletdanseres te worden. Op weg naar de auditie van Sara verongelukt haar hardwerkende moeder, op datzelfde moment zit Sara in de auditie en valt. Vanaf dat moment hoeft ze niet meer te dansen.
De reis eindigt in Chicago waar haar vader haar opwacht om daar een nieuw leventje op te bouwen. Ze komt terecht in een
achterstandswijk met een daarbij behorende nieuwe school waar ze een van de weinige blanken meiden is. Ondanks dat raakt ze al snel bevriend met de donkere Chenille (Kerry Washington). Waar Sara op het ene moment het broertje van Chenille volledig belachelijk maakt, valt ze het volgende als een blok voor de intelligente, hiphop-dansende Derek (Sean Patrick Thomas). Elkaar leren ze de verschillende dansstijlen en raken closer. Helaas is niet iedereen blij met deze combinatie van zwart en wit en ontstaan er
vervelende situaties. Moeilijke beslissingen tussen vriendschap en liefde worden gemaakt en krachten worden gebundeld om doelen te bereiken.
De strijd tussen liefde en de verschillende afkomst, het overbrengen van de passie voor dans en het hele verhaal dat jou ook zomaar zou kunnen overkomen is zo levensecht dat het je wel wat moet doen als je Save the Last Dance bekijkt. Althans bij mij wel, vanaf dat moment ben ik veel dansfilms gaan kijken, met vaak als rode draad de eigenlijk onmogelijke liefde tussen twee mensen en hun passie voor dans maar elke keer in een nieuw jasje. Toch blijft Save the Last Dance een van mijn favorieten. Deze film was voor mij de eerste die dans en theater tot mij heeft laten doordringen. Ondanks dat het fictief is kan je het terug brengen naar je eigen werkelijkheid. Ik ben hierdoor ook naar aan aantal dans en muziek voorstellingen geweest en heb geprobeerd om zelf te dansen, maar dat bleek nog steeds niet voor mij weggelegd te zijn.
Ik bleef daarom ook maar doen waar ik al mijn hele leven mee bezig was tekenen, schilderen en alles wat ik zelf maar kon maken. Nadat ik besloot om naar een creatieve opleiding te gaan waar ik de techniek van het schilderen leerde, kwam ik erachter dat er ook dans in de beeldende kunst word toegepast. Vooral Edgar Degas sprak mij hierin erg aan hoe hij de details verwerkt in zijn werk, de perfecte houdingen nabootst van danseressen en het toepassen van die mooie pure onschuldige kleuren zorgt dat het werk heel erg overtuigend is. De dynamiek die dans veroorzaakt in een schilderij maakt het veel levendiger dan bij bijvoorbeeld een landschap.
Degas heeft heel veel schilderijen en beeldjes van danserejes gemaakt en het leuke bij de schilderijen is dat je jezelf gaat afvragen wat er buiten het beeldvlak gebeurd of gaat gebeuren, wat hebben ze al gespeeld, zitten ze midden in het spel of al aan het eind. Je kan eindeloos doorfantaseren.
Ik bleef daarom ook maar doen waar ik al mijn hele leven mee bezig was tekenen, schilderen en alles wat ik zelf maar kon maken. Nadat ik besloot om naar een creatieve opleiding te gaan waar ik de techniek van het schilderen leerde, kwam ik erachter dat er ook dans in de beeldende kunst word toegepast. Vooral Edgar Degas sprak mij hierin erg aan hoe hij de details verwerkt in zijn werk, de perfecte houdingen nabootst van danseressen en het toepassen van die mooie pure onschuldige kleuren zorgt dat het werk heel erg overtuigend is. De dynamiek die dans veroorzaakt in een schilderij maakt het veel levendiger dan bij bijvoorbeeld een landschap.
Degas heeft heel veel schilderijen en beeldjes van danserejes gemaakt en het leuke bij de schilderijen is dat je jezelf gaat afvragen wat er buiten het beeldvlak gebeurd of gaat gebeuren, wat hebben ze al gespeeld, zitten ze midden in het spel of al aan het eind. Je kan eindeloos doorfantaseren.
Dans brengt emotie over, deze emotie en schoonheid probeer ik ook in mijn eigen werk uit te beelden. Ik geef mij helemaal over aan mijn werk net zoals Stiles en Degas.
Julia Stiles en Edgar Degas
Thomas Carter regiseerde de film ‘Save the Last Dance’ waarin Julia Stiles de hoofdrol speelde. Julia O’Harra Stiles geboren is op 28 maart 1981 te New York . Haar acteer carriére begon echter al op 11 jarige leeftijd bij de New Yorkse LaMama Theatre Company. Hieruit volgde een aantal kleine bijrolletjes op tv waarna ze in 1996 haar filmdebuut maakte in 'I Love You, I Love You Not'. Ze had helaas geen tekst in deze film, maar dat veranderde nadat ze de hoofdrol kreeg in de thriller ‘Wicked’ (1998). Hierop volgde meer hoofdrollen in goede films en bekendheid bij het publiek waaronder een van haar eerste beste hoofdrollen in ‘Save the Last Dance’.
